கானல் நீர்....

வேண்டிய வரங்கள்செய்த நற்பணிகளின் பயனாய்
மேற்கொண்ட மா தவத்தின்  பலனாய்
தாயின் கருவில் குடியிருந்து
பிறந்த அன்றே பலரால் புறக்கணிக்கப்பட்டு
குடும்பத்திற்காக சில கனவுகளைப் புதைத்து
சமூகம் வரைந்த கோட்டிற்குள் தன் கோட்பாடுகளைச் சுருக்கி
பசுவைக்க் கட்டிப்ப் போட்டு
அது உலவும் பரப்பளவே பெரும் சுதந்திரம் என்று எண்ணுவது போல்
தனக்குக் கிடைத்த இந்த அளவான உரிமையை பெரும் சுதந்திரம் என்று எண்ணி
தன் வாழ்வை நிலைநிறுத்த கல்வியில் போராடி
பிற இன ஆளுமையையும் அடக்குமுறையையும் உடைத்தெறிந்து பணியில் தன்னை நிலை நாட்டி
பனிப்போல் உருகும் மனதையும் பாறையாக்கி
அப்பாறையை உருக்குலைத்து தேரை போல் நுழையும் காதலுக்கு உண்மையாகி
காதலுக்காக தனக்குப் பிடிதவையை துறந்து
காதலித்து பெற்றோரைக் காயப்படுதிய வலியையும் காதலனை புண்படுத்தாமல் இருக்க அவனிடமிருந்து மறைத்து
பயணிக்கும் பொழுதும் உறங்கும் வரையும் கண்ணீரே துணையென கருதி
விடிந்ததும் சோகங்களை மறைத்து புன்னகை புரிந்து அரிதாரம் பூசி
தூரத்திலிருந்து காணும்போது அனைத்தும் நலமாய் தண்மையாய் இருந்தாலும் 

அருகில் செல்லசெல்ல மெதுவாய் மறைந்து
இவற்றைப்போன்ற சோகங்கள் பல நிறைந்திருக்கும் வெற்றிடமாய்க் காட்சியளிக்கும்
ஒவ்வொரு பெண்ணின் வாழ்வும் ஒரு கானல் நீரே!

கடவுள் இவளது தியாகத்தை கண்டு அவள் வேண்டிய வரங்கள் அனைத்தையும் கொடுத்தார்!

அவளது புகழை உலகம் உணர செய்தார்!

இறைவா!!

ஆதியும் அந்தமும் இல்லா ஜோதியே!
நீதியை நிலைநாட்டும் நிகரில்லா ஞானமே!
தோன்றி வளர்ந்த பூமியின் காரணியே
தொன்மையின் தொலைவு முதல் புதிதாய் புலப்படும் பூரணமே
திடப்பொருள் முதல் திட்டங்கள் வரையும்
சக்திகள் முதல் சங்கீதம் வரையும்
ஐம்புலன்கள் முதல் புலமைகள் வரையும்
படைத்த பரப்ரம்மமே போற்றி!
கருணைக்கடலே! உம் படைப்பிற்குக் காரணமுண்டு
அடியேன் வாழ்விற்கு உமக்குப்பட்ட கடனுமுண்டு
அ நன்றிக்கடனை நான் தீர்க்காவிட்டாலும்
எமக்கு தீர்கமான மார்கத்தைகாட்டி
உம் பாதம் அடைய செய்யக்கேட்கிறேன்....

The 'Y' factor

We come across situations where we encounter a conflict between the mind and the heart. We are not sure as to whose direction to go by. In such situations take a decision in such a way that even if u sit back n think about it after 20 yrs you don't regret d decision made. Right, in matters concerning you, go by what your brain asks u to n don't b swayed by emotions. Heart's vision s limited n looks only at temporary benefits, but the mind guides u better taking d future into account. Relax for sometime. Sit in a silent place n think for a few minutes. Don't take permanent decisions on your temporary emotions.
"To handle yourself use your brain; to handle others, use your heart"

Applies to anything..personal life, career or day to day situations....

Is being possessive necessary?

What do we possess and what did we bring? Where are we from? Who is it that actually brought us here? Most of all why are we here? These questions come like waves when something else occupies the mind and this vanishes in a trice. Right from childhood through teenage and years that follow we are possessive about something or the other. It starts with objects and transcends boundaries to encompass many other things, including friends and relations. We start becoming possessive about our parents (at a young age, competing with our siblings), followed by friends and those whom we love. So far possessiveness has played a great role in all relationships, but has been rarely successful in strengthening the bond. In most of the occasions it has only caused rifts and torn apart good relationships. Those who justify that being possessive is a sign of love and care forget to apply the same when someone gets possessive about them. But why do we hold on to such a feeling despite all the pain it gives? It’s because, though coloured by love, care, etc, it all starts with the inherent nature of the mind, that being ‘insecurity’. It’s about the fear of losing a person’s relationship. But do we need to resort to forceful measures like constantly asking for their attention or altercating with them? Can we bind anyone by force? Isn’t true love, be it in friendship or any kind of relationship, beyond all these? Do we need to worry at all and try to pull to ourselves people who move away? Is that going to give us even the least happiness in the future? Will it let us derive even the slightest contentment of having a person for us? Not at all. We might initially feel we have won the bet. But in the long run will only repent for we would have realized its artificiality and fugacity. A relationship (all relationships including friendship) with just possessiveness and competition resisting a third person’s entry, without love for each other as the base is not likely to survive for a long time. But that which exists with unconditional love is ineradicable even when they don’t meet or talk to each other daily. So, if a person is destined to stay with us and if the love they have for us is true, there is no need to be possessive at all. Things will take shape by itself and true relations will last forever.

 *Nothing above God’s wish*

And these 4 words separately answer the first 4 questions :)